ปริเทวนะ, ปริเทวะ หมายถึง [ปะริเทวะ-] น. ความครํ่าครวญ, ความรําพันด้วยเสียใจ,ความบ่นเพ้อ. (ป.).
[ปะริเทวะ-] น. ความครํ่าครวญ, ความรําพันด้วยเสียใจ,ความบ่นเพ้อ. (ป.).
[ปะรินิบพาน] น. การดับรอบ, การดับสนิท, การดับโดยไม่เหลือ;เรียกอาการตายของพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์. (ป.; ส. ปรินิรฺวาณ).
[ปฺริบ] ว. อาการกะพริบบ่อย ๆ, อาการของหยาดนํ้าฝนที่หยดลงน้อย ๆ.
[ปะริ-] น. บริบท.
[ปะริ-] น. อันตราย, อันตรายในทางเปลี่ยว. (ป., ส.).
[ปะริ-] ก. ผูก, แต่ง, ร้อยกรอง. (ป. ปริพนฺธ).
[ปะริพัด] ก. บริพัตร. (ป. ปริวตฺต; ส. ปริวรฺต).